Αφού μαζέψουμε την κάπαρή μας, την πλένουμε κάτω από τη βρύση να φύγουν οι σκόνες. Καλό είναι να μην ανακατέψουμε μπουμπούκια και κλωνάρια και να παρασκευάσουμε ξεχωριστά τα δύο είδη σε τουρσί. Σε μια μεγάλη λεκάνη βάζουμε νερό βρύσης και ρίχνουμε την κάπαρη να μουλιάσει για 3 μέρες. Επειδή το νερό θα μυρίζει πολύ άσχημα το αλλάζουμε τουλάχιστον 2 φορές τη μέρα, κάθε μέρα. Καλό θα είναι επίσης η δουλειά αυτή να γίνεται σε ένα μπαλκόνι ή την αυλή του σπιτιού μας. Την τέταρτη ημέρα αδειάζουμε τα νερά, βάζουμε σε ένα τρυπητό την κάπαρη και την ξεπλένουμε πολύ καλά με άφθονο νερό μέχρι να ξεμυρίσει τελείως (ή σχεδόν τελείως). Επί τόπου στο τρυπητό, προσθέτουμε το αλάτι να πέσει σε όλα τα φύλλα. Παίρνουμαι λίγη λίγη την κάπαρη και αφού την τινάξουμε στο νεροχυτη για να φύγουν τα πολλά αλάτια, γεμίζουμε τα βάζα μας πιέζοντας τα χόρτα να μπούν σφιχτά. Προσθέτουμε ξύδι και νερό σε αναλογία 2 μέρη ξύδι-ένα μέρος νερό, μέχρι ενα δάχτυλο πριν το χείλος του βάζου, το οποίο συμπληρώνουμε με ηλιέλαιο. Σκεπάζουμε με μεμβράνη το στόμιο του βάζου και κλείνουμε το καπάκι. Σε 2 μήνες περίπου η κάπαρη είναι έτοιμη. Το νερό από τα ξεπλύματα της κάπαρης είναι δηλητήριο γι αυτό και μυρίζει άσχημα. Οι παλιοί το έριχναν στους κήπους τους σαν φυσικό ζιζανιοκτόνο για να ψοφήσουν τα σκουλήκια στο χώμα. Αποφεύγουμε να χρησιμοποιήσουμε ελαιόλαδο γιατί θα μυρίσει ταγγίλα πάρα πολύ γρήγορα. Διατηρείται σε δροσερό και σκοτεινό μέρος. Καλη επιτυχία...
